Ten post jest odpowiedzią na artykuł na stronie 300gospodarka.pl, gdzie napisano dziś, że Inflacja w Polsce wzrosła o 5,4%. To nieprawda. Nie wzrosła, tylko wyniosła 5,4%. A wzrosła o 86% w porównaniu do sierpnia 2020.
Dla jasności , inflacja to wzrost cen danego koszyka dóbr. Odczyt inflacji CPI na poziomie 5,4% r/r, oznacza, że koszt tego koszyka dóbr wzrósł w ciągu roku o 5,4%. Inflacja jest jest zatem miarą tempa wzrostu cen i to tempo przyspieszyło w ciągu roku o 86%.
Już 2 lata temu pisałem, że inflacja wymyka się spod kontroli Narodowego Banku Polskiego, bo już wtedy ich prognozy się nie sprawdzały.
30 lipca 2021 odbyła sie nadzwyczajna sesja Rady Miejskiej w Wieliczce, a na niej dyskusja nad kupnem drogi prowadzącej do byłego wzgórza Kaim. Chodziło o zapłatę dla dewelopera sumy 200 tys zł, za 6 arowy odcinek drogi, który w istocie rzeczy prowadzi jedynie do nowego osiedla, a nie pomnika na wzgórza Kaim. Wątpliwości co do słuszności zakupu tej drogi nie kryli nawet radni, którzy do tej pory zwykli popierać każdą inicjatywę burmistrza. Co ciekawe, tym razem to dwóch radnych burmistrza pokazało jaja, kiedy reszta zachowała się jak miękiszony.
Tytuł niniejszego wpisu jest odrobinę kontrowersyjny. Mieszkańcy Wieliczki przyzwyczaili się bowiem do określenia „Wzgórze Kaim” a nie „osiedle Kaim:”. Patrząc jednak na obecny stan faktyczny, uwieczniony na mapach satalitarnych, trzeba zadać sobie pytanie, czy Wzgórza Kaim jeszcze istnieje?
Tak wyglada to w terenie (lato 2020). Obecnie droga w dół posiada nawierzchnie asfaltową.
Historię całej sytuacji należy zacząć od kilku lat wstecz, kiedy wzgórze Kaim jeszcze istniało. Problemy zostały nagłośnione pod koniec 2017 roku w poniższym artykule w Dzienniku Polskim:
Historię całej sytuacji należy zacząć od kilku lat wstecz, kiedy wzgórze Kaim jeszcze istniało. Problemy zostały nagłośnione pod koniec 2017 roku w poniższym artykule w Dzienniku Polskim:
Słuszne były wtedy słowa Stanisława Kumona, który nazwał zabudowe wzgórza „Skandalem”. Gdyby Burmistrz Wieliczki Artur Kozioł interesował się historią i topografią Wieliczki, zabiegałby o to, by wzgórze Kaim dostało ochronę w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Stało się jednak wręcz przeciwnie: , z inicjatywy burmistrza przygotowującego plan zagospodarowania, z a aprobatą radnych zezwolono w tym miejscu na zabudowę szeregową.
W powyższym artykule warto jednak zwrócić na słowa Piotra Ptaka, w 2017 roku ówczesnego pełnomocnika burmistrza, wcześniej zapalonego krytyka działań Artura Kozioła. Oto te słowa, które beda ważne dla dalszych rozważań:
– Wieliczka wykupi po swojej stronie teren wokół pomnika, tak by zapewnić 15 metrów strefy ochronnej, jak nakazał wojewódzki konserwator zabytków. Jest też plan budowy dojścia do pomnika. Mają być to szerokie na trzy metry schody, które będą wykonane na odcinku ok. 200 metrów, od ulicy Winnickiej w Bogucicach do monumentu – mówi pełnomocnik burmistrza Wieliczki ds. komunalnych Piotr Ptak. Dodaje, że wykup gruntów wokół obelisku pozwoli także na odsunięcie od obelisku, najbliższej mu budowy
Tak pod koniec 2017 roku mówił Pan Piotr Ptak, obecny radny Rady Miejskiej w Wieliczce wybrany z komitetu burmistrza. A jak na wzgórzu sytuacja wygląda obecnie, w połowie 2021 roku? O to oficjalne mapki.
Zacznijmy od tego, ze żadnych schodów nie ma. Jest asfalt na bardzo stromym podjeździe, który przejść w zimie będzie można chyba tylko w rakach, a i w lecie sił starczy tylko osobom w dobrej kondycji fizycznej. Od ulicy Winnickiej do pomnika jest ok 170 metrów, a różnica wysokości – prawie 40 metrów. Oznacza to średnio, ze na każde 4 metry wzniesienie wynosi niemal 1 metr. Trudno w Wieliczce i sołectwach znaleźć równie stromą drogę w linii prostej…
Na powyższej mapce kolorem szary zaznaczona jest własność dewelopera. Jak widać, droga idąca od dołu do góry oraz działki na samej górze, w okolicy pomnika Kaim, są szare – a to oznacza własność prywatną – spółki handlowej – w skrócie: dewelopera.
Jak widać, droga do pomnika Kaim prowadzi przez trzy działki: 18/3, nastepnie 18/2, oraz 21/3 – działki, na której znajduje się podstawa pomnika oraz – co ważne – schody. Poniżej zdjęcie z artykułu: https://dziennikpolski24.pl/krakow-obudowa-pomnika-na-wzgorzu-kaim-trwa-w-najlepsze-powstaja-kolejne-domy-zdjecia/ar/c1-14841490
O ile sam obelisk – pomnik jest po stronie Krakowa, to schody są już po stronie Wielickiej – w rękach prywatnych – dewelopera na osobnej działce, która nie była przedmiotem zakupu przez gmine Wieliczka. Jaki zatem sens ma kupowanie jedynie jednej działki, skoro i tak dalsze dojście do pomnika będzie utrudnione, bo na przeszkodzie stoją dwie działki prywatne?
Wróćmy jednak do 2017 roku. Czy wtedy naprawdę chodziło o oficjalne dojście do pomnika, czy o ochronę wzgórza? Od czasu nagłośnienia sprawy i artykułów medialnych, wzgórze Kaim przed pomnikiem od strony wielickiego zostało niemal całkowicie zabetonowane. Poniższe zdjęcia satelitarne pokazują porównanie roku 2017 z 2020
Warto zadać sobie zatem pytanie, czy postulaty z 2017 roku są aktualne? Czy nadal jest walka o to by zachować wzgórze Kaim, czy tylko pomnik? Bo wzgórze takim jakie ono pierwotnie było – już nie ma. Jest osiedle. A pomnik ginie wśród szeregówek.
Zastanówmy się dalej nad kwestią kupna drogi. Jaki sens ma kupno drogi, za nota bede niebagatelna 200 tys zł, skoro i tak nie będzie można dość do pomnika? Jaką cenę „zaśpiewa” deweloper za kolejne działki? Milion? Dwa? I co wtedy burmistrz powie? Powiedzieliśmy A, to trzeba powiedzieć B? Czyli wydaliśmy 200 tys, to wydajmy kolejne miliony?
Słuszne zatem były wątpliwości jakie podnosili dziś stanowczo radni Andrzej Dyga i Marek Słowik, którzy domagali się odłożenia decyzji w czasie, przeprowadzenia wizji lokalnej oraz zasięgnięcia stanowiska władz Krakowa. Słusznie mówił Andrzej Dyga, że skoro sprawa ciągnie się już 4 lata, to kolejny miesiąc nikogo nie zbawi, a branie na siebie obowiązku utrzymania drogi, dodajmy bardzo nietypowej drogi, bo o dużym nachyleniu (co bedzie sprawiać problemy z odśnieżaniem w zimie) i to za słone pieniądze nie jest super okazją, którą trzeba niezwłocznie wykorzystać. Słusznie mówił Marek Słowik, że nikt inny tej drogi przed gminą nie kupi.
Radny Piotr Ptak i burmistrz Piotr Krupa próbowali różnych sztuczek wywierania wpływu na radnych stosując zagrywki psychologiczne. Jak zwykle przedstawiajac argumenty, że przecież dyskusja była dzień wcześniej na komisji, że sprawa się ciągnie 4 lata i temat mocno maglowany, że sprawa jest międzynarodowa, że Kraków poczynił działania więc Wieliczka też musi… Przewodniczący Tadeusz Luraniec chcąc zachęcić radnych do głosowania za, przez kilka minut przytaczał nawet historię i wyjątkowość tego wzgórza.
Radni dwukrotnie próbowali zdjąć z porządku obrad projekt w sprawie zakupu tej drogi. Według radcy prawnego, zdjęcie z porządku obraz wymagało jednak zgody burmistrza (Artura Kozioła jak zwykle nie było, a zastępował go Piotr Krupa), który upierał się że sprawe nalezy rozstrzygnąć. O dziwo radni – i co nietypowe tym razem radni z klubu burmistrza – nie dali się zbajerować i twardo stali przy swoim, że jest zbyt wiele wątpliwości, by podejmować taką decyzję. Wtórowali im radni PiS, którzy wątpliwości podzielali, choć w sposób mniej zdecydowany.
W efekcie przedłużającej się dyskusji i narastających wątpliwości, zastępca burmistrza musiał skapitulować i zdjął uchwałę w sprawie zgody na zakup drogi od dewelopera z porządku obrad. Radni mają dokonać wizji lokalnej 4 sierpnia 2021.
Co o całej sprawie myśli Pan Bartek? Mając na uwadze, że dziesiątki, a może i setki mieszkańców czeka latami aż gmina doprowadzi im drogę albo wykupi od nich droge i weźmie na siebie utrzymanie, kupowanie tej drogi na nowym osiedlu od dewelopera jest dziwne. Dziwne tym bardziej, że w zasadzie nie ma to związku z dojściem do pomnika, ponieważ jego okolica pozostanie w rekach prywatnych, a za wykup działek przy pomniku deweloper może żądać kolejnych, wygórowanych kwot idących w miliony. Dopóki nie ma spójnej wizji i skoordynowanych działań uzgodnionych z władzami Krakowa oraz dofinansowaniem ze strony Węgier (których konsul tak domagał się ochrony pomnika), zakup tej drogi nie jest w interesie Wieliczan, którzy przecież jak chcą, to chodzą pod pomnik od strony Krakowa. Ale nie oszukujmy się, pomnik w gąszczu szeregówek nie jest już żadną atrakcją turystyczną, a Wzgórza Kaim już nie ma, a to za sprawą nieprzemyślanego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, w którym burmistrz przystał na zabetonowanie wzgórza szeregówkami…
Dla miłośników historii polecam poniższy artykuł (ok 25 stron)
Na koniec ciekawostka: w tym roku mieszkańcy Krakowa mogli głosować w Budżecie Obywatelskim na utworzenie trasy spacerowej pod pomnik, tutaj szczegóły:
Wieliczka podpisała umowę z wykonawcą rozbudowy przychodni na ul. Szpunara pod „pseudoszpital”. Wedle informacji medialnych, nowy budynek ma być gotowy za rok, do lipca 2022. Wydaje się to jednak scenariusz skrajnie optymistyczny, podobnie jak było w przypadku kąpieliska w Brzegach i budynku w Parku na Grabówkach, które wg doniesień medialnych sprzed kilku miesięcy miały być gotowe w te wakacje, a nie są.
Zacznijmy od tego, że rozbudowa przychodni przy ciasnej, ślepiej ul. Szpunara (za obecną przychodnią w miejscu parkingów pracowników)od początku była bardzo kontrowersyjna i negatywnie odbierana przez mieszkańców. Jako znak sprzeciwu próbowaliśmy nawet przeprowadzić referendum w sprawie odwołania burmistrza. O negatywnym nastawieniu mieszkańców świadczy choćby sonda uliczna:
Burmistrz jednak nie przejmuje się krytyką i podpisał właśnie umowę z wykonawcą. Jak czytamy w Dzienniku Polskim, inwestycja ma być gotowa za rok, „do wakacji 2022”:
Skoro to ma być zaprojektuj i buduj, to jak to ma niby trwać rok? Bo trudno, żeby projekt i pozwolenie udało się uzyskać krócej niż pół roku. No wiec zakładanie, ze budowa będzie trwać tylko pół roku jest skrajnie optymistyczne…
Żeby nie być gołosłownym – dla porównania: rozbudowa szkoły w Mietniowie (też zaprojektuj i buduj) nadal trwa, a minęło już 2 lata od rozstrzygnięcia przetargu i podpisania umowy, które nastąpiły w kwietniu 2019 roku. A zaprojektowanie i prace budowlane rozbudowy przychodni na Szpunara zdają się z wielu względów być bardziej wymagającą inwestycją, niż rozbudowa szkoły w Mietniowie…
Wszystko wskazuje zatem, że uciążliwa dla centrum miasta i ulicy Szpunara rozbudowa przychodni potrwa dłużej, niż 12 miesięcy i nie skończy się do wakacji 2022 roku.” Ta informacja wygląda raczej jak kolejna propagandowo-wizerunkowa ściema po nowym kąpielisku w Brzegach, które miało ruszyć od lipca, czy budowie budynku rekreacyjnego w Grabówkach, które miało być gotowe w sierpniu. Dziś już wiemy, że w te wakacje nie będzie ani nowego kąpieliska, ani nowego budynku na Grabówkach…
Kąpielisko w Brzegach pozostaje dzikim kąpieliskiem, a utworzony przy brzegu zbiornika plac zabaw – formalnie jest zamkniety dla mieszkańców. Nie ma żadnego ratownika ani pływającego pomostu…
Budynku w Grabówkach nie bedzie – bo wykonawca stwierdził, że nie jest w stanie za te pieniadza i w tym czasie wykonać tej inwestycji. Gmina zwlekała rok powatarzajac przetargi i szukajac oszczedności, a w efekcie straci 200 tysiecy dotacji, które miała na ten cel pod warunkiem wykonania inwestycji do końca sierpnia 2021…
Jak w rzeczywistości będzie wyglądać rozbudowa przychodni na ślepej i zatłoczonej ul. Szpunara? Skoro plany są takie, że ma to się skończyć w rok, to wykonawca będzie chyba musiał skorzystać usług bajkowego TuTiTu 🙂
Według map sprzed 100 lat przez centrum Wieliczki otwartym kanałem płynęła rzeka Serafa, mająca swoje źródła na Stoku pod Baranem. Z czasem jej koryto zostało całkowicie przykryte. Co dziś dzieje się z tym kanałem?
Kanalizację miasta zaczęli już Austriacy ok 1910 roku. Serafa częściowymi odcinkami została przykryta. Dokończono ją w latach 1935-38. Co teraz dzieje się z tym kanałem i na ile jest drożny? Na to trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Najprawdopodobniej został uszkodzony podczas awarii w poprzeczni „Mina” Kopalni Soli w 1992 roku, kiedy to część centrum Wieliczki (okolice obecnego dworca) obniżyły się ok. 1,5 metra. Nie wiadomo jaki wpływ na ten kanał miała budowa kanalizacji w centrum miasta kilka lat temu. Zapadniecie się jezdni na ul. Goliana mogło również dotyczyć tego kanału. Z pewnością kanał został zaniedbany i nie spełnia swojej funkcji, bo władze Gminy Wieliczki planują gruntowny remont kanalizacji deszczowej w okolicy, którędy dawniej płynęła rzeka Serafa. Kosztować ma to 28 mln zł.
Poniżej przedstawiam zestawienie historycznych map, zdjęcia oraz zapisy z pamiętników.
Najwyraźniej rzeka Serafa widoczna jest na mapie datowanej na 1930 r. Widnieja tam również dwie linie torów kolejowych, których dziś już nie ma.
Tak opisany jest bieg rzeki Serafy przez miasto w Pamietnikach Widomskiego:
A tu fragment opisu budowy kanalizacji przed wojną z innej książki:
Zdjecie z budowy kanału, którym miała płynąć rzeka Serafa.
Opis biegu kanału został również ostatnio opisany na Facebookowym profilu Zabytki Wieliczki, tutaj ten post (zdjecie akurat nie dotyczy budowy kanału w centrum miasta, lecz wiaduktu nad Serafa).
W 1992 roku miała miejsce awaria „Mina” (podziemy wyciek wody w Kopalni Soli), która spowodowała obniżenie terenu w rejonie klasztoru i torów około 150 cm. Nie wiadomo jak zachował się kolektor akurat przebiegający w miejscu największych osiadań . Nie wiadomo, czy ktoś to w ogóle sprawdzał.
Niewykluczone, że na skutek miejscowego obniżenia terenu spowodowanego „miną”, kanał zamienił się w tzw. „syfon”, w którym następnie osadzały się zanieczyszczenia, ograniczając drożność kanału. Taki problem zatkania się „syfonu” miał miejsce w Warszawie, gdzie rury kanalizacyjne oczyszczalni „Czajka” poprowadzono pod Wisłą. Obrazuje to poniższa grafika.
W ostatnich latach przy większych opadach centrum miasta jest momentalnie zalewane. Dobitnie było to widać w 2018 roku, kiedy woda na zalanych ulicach utrzymywała sie bardzo długo, a studzienki wybijały gejzerami. Swiadczy to o tym, że historyczny kanał o wymiarach 2x2metry musiał być niedrożny.
Tu filmik z ulewy z z 10 sierpnia 2018 z kanału youtube WieliczkaCIty
Nie jest również tajemnicą, że wiele ulicznych studzienek jest zatkanych. Studzienka na ul. Szpunara (przy sklepie okulistycznym) podczas zalania miasta w 2019 roku była kompletnie zatkana. Trzeba było wycinać asfalt i robić wykopy, by ją udrożnić.
Dziura na ul. Goliana,
spowodowana najprawdopodobniej złym stanem technicznym i zapadnieciem sie
kanału deszczowego (ogólnospławnego, tj. ze ściekami bytowymi również).
W tym roku gmina podpisała umowę o dotacje na przebudowę kanalizacji deszczowej w centrum miasta. Ma ona kosztować 28 mln, z czego 20 mln to dotacja zewnętrzna.
Odprowadzenie wód deszczowych zawsze było ważną kwestią w miastach i przywiązywano do niej dużą wage, świadczy o tym choćby wspomniana inwestycje przedwojenna budowy kanału, która pochłonęła ogromne środki finansowe. W mieście górniczym, gdzie jest kopalnia soli, tym bardziej powinno sie przywiązywać wagę do sprawnej kanalizacji deszczowej. Ta jednak w Wieliczce została kompletnie zaniedbana, a przy tym miasto zostało w ogromnej mierze zabetonowane i pozbawione zieleni.
Podsumowując – rzeka płynąca 100 lat temu przez miasto zniknęła, a dodatkowo tereny zielone, które niegdyś zatrzymywały i chłonęły wodę, zostały w ostatnich latach zabetonowane.
Nie zwalajmy zatem przyczyn zalewania Wieliczki na nature, bo przy sprawnym kanale o wymiarach 2 na 2 metry, wody deszczowe powinny błyskawicznie spływać z centrum miasta, a nie wybijać studzienki i stać długi czas na ulicach.
A tutaj można poczytać historię nazwy rzeki Serafy, które też nazywana jest Srawą:
W parku na Grabówkach (w gminie Wieliczka) miał powstać drewniany budynek rekreacyjno-kulturalny. Gmina sporządziła projekt, uzyskała dotację, ogłaszała przetargi, ale wszystko spełzło na niczym. Mimo medialnych zapewnień o powstaniu tego budynku, wykonawcy nadal brak, a wina leży wyłącznie po stronie gminy, która w tym przypadku zachowywała się jak głupek.
Budynek miał powstać na działce nr 229/7 w Grabówkach, w sąsiedztwie stawu i parku linowego.
Przetarg na tę inwestycję gmina Wieliczka ogłaszała cztery razy. Pierwszy raz w sierpniu 2020. Wykonawcy złożyli 6 ofert, ale wszystkie grubo przekraczały zaplanowane 407 tys. zł. Warto zwrócić uwagę, iż najniższa cena wyniosła 688 tysięcy. Tutaj szczegóły:
W przypadku, gdy pojawia się 6 wykonawców i wszyscy szacują wykonanie zadania na kwotę niemal 2 razy wyższą, od razu należy się liczyc z tym, że kosztorys gminy był zaniżony i powtórne przetargi nie przyniosą istotnej różnicy. Gmina jednak oglaszała kolejne przetargi. Drugi przetarg , zakończony 14 październiku 2020 przyniósł mniej ofert z wyższymi cenami.
Kolejny, trzeci przetarg gmina ogłosiła w listopadzie 2020, a zakończono go w styczniu 2021, znów unieważnieniem postępowania, mimo, iż wpłynęły oferty o atrakcyjnych cenach. Najniższa z nich na kwotę 594 tys, ale miała krótszy termin gwarancji. Ale nawet gdyby odrzucić ofertę, to kolejna opiewała na wartość 660 tysięcy – a wiec na tle poprzednich przetargów, była ceną atrakcyjną, choć gmina musiała by zwiększyć (urealnić) budżet o ok 253 tysięcy ponad zaplanowane 407 tys.(w tym 200 tys dotacji).
Czwarty przetarg został ogłoszony w kwietniu tego roku. W trakcie trwania procedury przetargowej jeden z wykonawców złożył zapytanie, czy gmina może wydłużyć termin realizacji tej inwestycji, bo w podanym przez gminę terminie (do 30 sierpnia 2021) w zasadzie niemożliwe jest należyte wykonanie tego budynku. Odpowiedź burmistrza była jednoznaczna – gmina nie może wydłużyć terminu, bo straci dotację. Szczegóły na obrazku:
Mimo tych uzasadnionych wątpliwości co do realizacji tej inwestycji w terminie, wynikających z pytań wykonawcy (trudno zbudować i wykończyć budynek w 3 miesiące) burmistrz puścił w media informację propagandową, że budynek powstanie. W Dzienniku Polskim ukazał się taki artykuł:
Na facebooku redaktorzy Dziennika Polskiego publikują artykuły związane z powiatem wielickim na profilu „co słychać w powiecie wielickim”. Tam też pojawił się powyższy artykuł, na co Pan Bartek od razu zareagował komentarzem:
Artykuł oczywiście zawiera same miłe informacje i ani słowa o tym, że jest duże ryzyko niepowodzenia przetargu i utraty dotacji. Tu fragment artykułu:
Po otwarciu ofert w tym czwartym przetargu pojawiło się 5 ofert, w tym jedna stosunkowo korzystna na kwotę 660 tysięcy., ale z artykułu w Dzienniku Polskim wynika, że urząd liczył się już z tym, że dopłaci ok 300 tysięcy.
Koniec końców jednak i ten przetarg został unieważniony, ponieważ najtańszy wykonawca wycofał się twierdząc, że jednak nie jest w stanie w tym terminie wykonać należycie tego zadania.
Jeśli brać na poważnie słowa burmistrza z odpowiedzi do wykonawcy, to wynika z nich, że budynku w Grabówkach nie będzie i gmina straci 200 tysięcy dotacji.
Być może w tym wszystkim chodziło o to, żeby tego budynku nie budować, a tylko propagandę robić i poprawić swój wizerunek, bo widać, ze Dziennik Polski nie wyjaśnił ani nie sprostował informacji. Jest takie polskie porzekadło, które w tym przypadku wydaje się zasadne:
A mając na uwadze fakt, że gmina ogłaszała 4 razy przetarg oczekując znacznie niższych cen, cisną się na koniec słowa przypisywane Albertowi Einsteinowi…
Podsumowując, redaktorzy Dziennika Polskiego proszeni są o sprostowanie i wyjaśnienie tego wprowadzającego w błąd artykułu. Budynek z pewnością nie powstanie do końca sierpnia, a najprawdopodobniej w ogóle nie powstanie.
Aktualizacja: gmina ogłosiła kolejny, piąty przetarg, a ceny wykonawców sa o polowe wyższe – ok milion złotych…
AKTUALIZACJA Gmina rozstrzygnela przetarg… kwota wykonawcy 1,2 mln zł..
Kosztem 100 tysiecy złotych upiekszono asfalt przy drodze koło domu Pani radnej z Brzegów, który za kilka lat ma byc rozkopana pod kanalizacje. W sąsiednim Kokotowie, gdzie kanalizacja juz jest, na asfalt od wielu lat czeka 23 szutrowych dróg gminnych. #wieliczka #brzegi #panbartek #gmina
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nakazało Burmistrzowi Wieliczki udzielenie informacji w kwestii naliczania podatku od budynku znajdującego się na gminnej działce. Mały pawilon handlowy w miejskim parku na osiedlu Lekarka w niejasnych okolicznościach stał się własnością Marka Słowika – radnego miejskiego, z którym burmistrz Artur Kozioł razem szedł do wyborów.
O kontrowersjach wokół budynku w miejskim parku na ul. Grottgera (os. Lekarka) pisałem we wpisie na tym blogu około pół roku temu, całość jest tutaj:
W skrócie – radny miejski rzekomo przejął na własność budynek (mały pawilon handlowy w centrum miasta), który stoi na działce gminnej – parku miejskim na osiedlu Lekarka. Na czas wyborów radny – przedsiębiorca urządził w tym budynku piekarnię, a miejsce wykorzystywał do promocji siebie i burmistrza w kampanii wyborczej poprzez umieszczanie banerów.
Zasadnicze problemy są dwa. Po pierwsze, jak to możliwe, że radny nabył na własność budynek, który stoi na działce gminnej, skoro zgodnie z prawem budynki trwale związane z gruntem należą do właściciela gruntu, w tym przypadku gminy Wieliczka? Po drugie, radny miejski nie może wykorzystywać mienia gminnego do prowadzenia działalności gospodarczej – a w przypadku radnego Marka Słowika działo się to przez ponad pół roku od objęcia mandatu radnego poprzez prowadzenie piekarni w tym budynku. Zarówno burmistrz Artur Kozioł jak i przewodniczący Rady Miejskiej Tadeusz Luraniec próbują temat zamieść pod dywan udając, że nie wiedzą, że ich kolega prowadził działalność na gminnej działce. Sprawę, która dla wielu jest oczywista (są na to niezbite dowody) nieudolnie od pół roku sprawdza Wojewoda.
Kontrowersji jest jednak więcej. Okazuje się, że radny Marek Słowik nie tylko w niejasnych okolicznościach nabył budynek na gminnej działce (w oświadczeniu majątkowym wskazuje pawilon handlowy jako własność), ale na dodatek nie opłaca dzierżawy za zajęty teren, a bardzo prawdopodobne, że również nie opłaca podatku od nieruchomości – i właśnie tej kwestii dotyczy ten wpis.
W związku z szeregiem pytań Pana Bartka o udzielenie informacji publicznych, Burmistrz Miasta i Gminy Wieliczka na część pytań odmówił udzielenia odpowiedzi, a na część odpowiedział pokrętnie. Burmistrz nie chciał odpowiedzieć, czy budynek w parku na ul. Grottgera 6D (ten stojący na działce gminnej, który jest rzekomo własnością radnego Marka Słowika) jest objęty ewidencją podatku od nieruchomości. Poniżej wniosek o udzielenie informacji.
A tu pokrętna odpowiedź burmistrza – „urząd nie jest właścicielem działki”. No fakt, urząd może i nie, ale gmina tak, bo przecież we wcześniejszych latach gmina wydzierżawiała tę działkę… Choć w 2020 roku – jak wynika z odpowiedzi – już nie.
Pan Bartek złożył zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które i przyznało rację Panu Bartkowi i nakazało burmistrzowi udzielić informacji na wszystkie pytania zadane we wniosku. Decyzja jest ostateczna, choć burmistrz może próbować grać na czas poprzez drogę sądową.
Wiele wskazuje na to, że radny Marek Słowik od kilku lat zajmuje mienie gminne dla swoich potrzeb nieodpłatnie, a gmina traci wpływy z dzierżawy i podatku od nieruchomości. Czy zwykły obywatel może sobie pozwolić na niepłacenie dzierżawy od gruntu gminnego i podatku od budynku? Czy jest na to ciche przyzwolenie urzędu w zamian za głosowanie przez radnego zgodnie z przykazem burmistrza?
Burmistrz i jego urząd idą na rękę „swojemu” radnemu i nie widzą problemu w tym, że przejął budynek, który zgodnie z prawem należy do gminy, a co więcej – za korzystanie z działki nie płaci dzierżawy, a prawdopodobnie też podatku. Taki stan rzeczy może prowadzić do tego, że w przyszłości radny nabędzie atrakcyjną działkę gminną na własność przez zasiedzenie.
Dla zainteresowanych postanowienie SKO w Krakowie.
Od kilku lat teren boiska treningowego w Węgrzcach Wielkich na „Dąbrowach” jest zaniedbany, a boisko treningowe jest pilnie potrzebne zarówno dla seniorów, jak i dla coraz to liczniejszej młodzieży w szkółkach piłkarskich. Teren jest mieniem sołectwa Węgrzce Wielkie, oddany w użyczenie klubowi LKS Węgrzcanka, który jednak nie dba i nie użytkuje go. Niestety brak jest dialogu i realnych perspektyw rozwiązania tego problemu, a obecny stan reczy powoduje coraz to większe konflikty społeczne. Z
Na początek uściślijmy pewne sprawy. Teren zaniedbanego
boiska jest fragmentem działki 1351/33 w Węgrzcach Wielkich. Działka ta, oprócz
boiska obejmuje też większą część lasu (prawie 8 hektarów), a boisko jest tylko
niewielkim fragmentem działki.
Działka jest własnością gminy Wieliczka, ALE jest zarazem
mieniem gminnym Sołectwa Węgrzce Wielkie – jej numer widnieje wykazie mienia w
załączniku do statutu sołectwa. Oznacza to, że gmina Wieliczka zgodnie z prawem
nie może rozporządzać tym mieniem bez zgody zebrania wiejskiego w formie
uchwały. Zgoda zebrania wiejskiego, to uchwała podjęta na odpowiednio
ogłoszonym i zwołanym zebraniu mieszkańców sołectwa, w którym każdy mieszkaniec
ma prawo wziąć udziął.
Ponoć (bo nie mam na to żadnego dokumentu i wątpliwym jest jego istnienie) kilka, albo kilkanaście lat temu, sołectwo wyraziło zgodę na użyczenie terenu boiska klubowi LKS Węgrzcanka. Jeszcze jakieś 5-6 lat temu boisko było zdatne do użytku, o czym świadczą mapy satelitarne. Od ok 3-4 lat boisko do niczego się nie nadaje, zostało zryte przez dziki, jest zaniedbane i zarośnięte.
Z dostępnych mi informacji wynika, iż władze klubu LKS Wegrzcanka w sprawie działki zachowują się jak „pies ogrodnika” – sami nic tam nie robią, ale tez nie chcą, żeby kto inny coś tam robił.
Od 3 lat słyszę pogłoski od radnych i osób związanych z klubem Węgrzcanki, że teren zaniedbanego boiska „Dąbrowach” ma być sprzedany, a w jego miejsce wykupiony teren pod nowe boisko sportowe bliżej centrum wsi, w okolicy szkoły. Mówiło się o wykupie działek za głównym boiskiem Węgrzcanki (niedaleko szkoły, za boksami z ławkami rezerwowymi), ale ponoć nie ma woli osób prywatnych, by sprzedać działki i sprawa nie ma dalszego biegu. Należy przy tym zaznaczyć, że boisko treningowe jest pilnie potrzebne, a w kontrakcie przedwyborczym z mieszkańcami burmistrz i okoliczni radni zobowiązali się do utworzenia dwóch boisk: orlika dla młodzieży oraz boiska
Warto zaznaczyć, ze z przedwyborczych obietnic burmistrz i jego radnych, oprócz autobusów (pustobusów) do Wieliczki, nie został zrealizowany żaden punkt obietnic, mimo, że jest już połowa tej kadencji (wybory były w 2018 roku, następne w 2023).
Brak boiska treningowego od dłuższego czasu powoduje konflikty społeczne w Węgrzcach. Między innymi ze względu na brak porozumienia i niechęć władz klubu do udostępniania głównej płyty boiska dla dzieci, Węgrzcanka straciła w marcu trenerów młodzieżówki i liczną, ok 70 osobową grupę dzieci, która przeniosła się na treningi do sąsiedniego Strażaka Kokotów, gdzie wcześniej nie było sekcji młodzieżowej.
Trudno tu winić jedynie władze klubu Węgrzcanki- po prostu niemożliwe jest utrzymanie płyty boiska w dobrym stanie dla dwóch drużyn seniorskich oraz zbliżającej się do 100 osób grup młodzieżowych, a do tego jeszcze dzieci ćwiczących na murawie w ramach W-Fu w szkole.
W miejscowym planie zagospodarowania teren boiska treningowe jest oznaczony jako US – tereny sportu i rekreacji, co wyklucza tam obecnie zabudowę mieszkaniową czy usługową. Sprzedaż działki w takim stanie rzeczy jest trudna, ponieważ wymaga specyficznego inwestora (chcącego zbudować np. halę sportową, basen, czy stadninę koni…).
Aby ułatwić sprzedaż tej działki i pozyskać większe środki, teren ten ma być zmieniony na teren zabudowy jednorodzinnej MN – i tak został oznaczony w projekcie nowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, które póki co nie zostało zatwierdzone i w zasadzie od roku nie ma ku temu żadnych działań.
Zmiana przeznaczenia tego terenu generalnie nie była szerzej
dyskutowana na zebraniach wiejskich z mieszkańcami i mało kto o niej wie, co
najwyżej osoby związane z klubem.
Należy mieć na uwadze, że zmiana przeznaczenia tego terenu w
ramach nowego studium i procedowania nowego planu zagospodarowania może trwać
2-3 lata i to jest wariant optymistyczny, bo równie dobrze może to trwać ponad
5 lat (procedowanie obecnego miejscowego planu trwało 9 lat, od 2007 do 2016
roku).
Gdyby jednak była szczera wola burmistrza ku temu, by zmienić
przeznaczenie tego terenu, to można to zrobić w mniej niż rok – punktową zmianą
studium i punktową zmianą miejscowego planu, bo tak już zmieniano przeznaczenia
terenów np. w strefie gospodarczej w Kokotowie. Burmistrz jednak chciał procedować
te zmianę przeznaczenia w ramach nowego studium dotyczącego całego miasta i
gminy Wieliczka, a co za tym idzie wiele kontrowersyjnych zmian, jak np. obniżenie
wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej z 60% do 40% dla zabudowy
jednorodzinnej, co oznacza jeszcze większą betonoze i patodeweloperkę, czemu stanowczo
sprzeciwia się znaczna część mieszkańców
W mojej opinii zmiana przeznaczenia tego terenu pod
budownictwo mieszkaniowe nie jest złym pomysłem, ponieważ boisko generalnie
jest w ciągu zabudowy jednorodzinnej i jest to miejsce atrakcyjne do
zamieszkania. Boisko w tym miejscu, jak sama rzeczywistość pokazała, nie jest
najlepszym pomysłem z kilku względów, m. in. spora odległość od centrum wsi,
brak parkingu, bliskość lasu co naraża teren na ingerencje dzików.
Przekształcenie i sprzedaż tego terenu oraz zakup terenów
bliżej centrum pod budowę boiska nie byłoby złym pomysłem, problem jednak jest
w braku realnego działania w tym kierunku, w efekcie czego teren boiska jest
zablokowany do użytku przez klub Węgrzcanka i nikt nie ma z niego pożytku,
oprócz dzików. Problem boiska treningowego i orlika pozostaje nierozwiązany i
nie widać perspektyw i sensownego kierunku działań.
Co do kwestii formalnych, to klub nie ma prawa tego terenu
sprzedać, ani nawet wypożyczyć czy wydzierżawić komu innemu. Takie prawo ma
jedynie sołectwo Węgrzce Wielkie (zebranie wiejskie – czyli zebranie w którym
każdy stały mieszkaniec może brać udział i głosować) za pośrednictwem gminy
Wieliczka.
Wg mnie, najrozsądniej byłoby boisko główne przy szkole zamienić na arenę sportową, gdzie okoliczna młodzież szkolna mogłaby uprawiać sport i rozwijać talenty i w tym boiska treningowe, a boisko dla klubu przenieść w inne miejsce. Nową lokalizacją dla boiska klubowego moglyby być tereny przy autostradzie lub pobliskie tereny w okolicy stawu, bliżej pętli autobusowej. Jest tam dużo przestrzeni na boisko, a naturalna skarpa mogłaby posłużyć jako wysokie trybuny.
To jednak odważna decyzja, która wymaga sporych nakladow i na która obecne władze klubu się łatwo się nie zgodzą, choć myślę, że na pewnych warunkach daliby się przekonać, ale tu trzeba rozmawiać, a niestety nie ma dialogu w tym ważnym temacie przez co sprawy od wielu lat stoją w miejscu. I tak będzie, dopóki mieszkańcy nie zaczną się interesować i brać spraw w swoje ręce. A trzeba pamiętać, że mieszkańcy Węgrzc (nie radni, nie burmistrz, nie sołtys – ale mieszkańcy na zebraniu) w najbliższych latach będą mieli do dyspozycji 10-15 mln złotych do dyspozycji na swoje inwestycje w sołectwie, z racji sprzedawanych działek w strefie gospodarczej. Działek, które nie wzięły się znikąd, lecz zostały wywalczone przez ambitnych i aktywnych mieszkańców Węgrzc i okolic, którzy interweniowali m.in. u cesarza austryjackiego. Więcej o tej historii tutaj:
Oficjalne dane ekonomiczne pokazują, że Polacy na depozytach tracą rocznie prawie 4%, najbardziej w Europie i najbardziej od przeszło 20 lat… Mimo to prezes Narodowego Banku Polskiego, Adam Glapiński jest spokojny. 9 kwietnia odpowiadał na pytania dziennikarzy na konferencji prasowej poświęconej bieżącej sytuacji ekonomicznej w Polsce. Padło wiele pytań o inflację, podwyżki stóp, interwencje walutowe czy rosnącą bańkę spekulacyjną na rynku mieszkaniowym. Prezes rozwiewał wszelkie wątpliwości przekonując, że polityka NBP jest słuszna. Czy aby na pewno?
Zgodnie z art. 227 Konstytucji Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza. Podstawowym celem NBP jako banku centralnego, zgodnie z art. 3 ustawy o NBP jest: „utrzymanie stabilnego poziomu cen, przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu NBP.„
W uproszczeniu, NBP powinien dbać o wartość pieniądza i zapobiegać tzw. psuciu monety, który powoduje spadek siły nabywczej pieniądza. Innymi słowy, sytuacja idealna to taka, gdzie ceny są stabilne, a jeśli rosną, to posiadający oszczędności w bankach nie tracą na skutek wzrostu cen.
Czy tak się dzieje obecnie? Otóż wręcz przeciwnie. Popatrzmy jak kształtowała się relacja inflacji i oprocentowania depozytów na przestrzeni ostatnich 20 lat:
Żródło: opracowanie wlasne www.panbartek.pl na podstawie danych ze stooq.pl oraz nbp.pl
Jak widać, jeszcze do niedawna, a dokładniej do kwietnia 2019 roku procentowy wskaźnik inflacji w skali rok do roku był wyższy niż bankowa stopa procentowa WIBID1Y, po której banki komercyjne przymują depozyty na rok. W praktyce zleży ona od głównej stopy referencyjnej, ustalanej przez NBP, wynoszącej obecnie 0,1% (czyli prawie zero). Od połowy 2019 roku na skutek przyspieszającej inflacji depozyty w banku tracą na wartości w zasadzie tak samo, jak pieniądze trzymane w skarpecie. Depozyty w zasadzie nie są oprocentowane, a wartość pieniądza spada o ok 3-4% w skali rocznej. Realna stopa procentowa, a więc oprocentowanie depozytów pomniejszone o inflację w lutym wynosiło ok -3,7%i było najniższe w ciągu ostatnich 20 lat, a w zasadzie w całej historii.
Żródło: opracowanie wlasne www.panbartek.pl na podstawie danych ze stooq.pl oraz nbp.pl
Powyższy wykres, w uproszczeniu oznacza, że jeszcze do niedawna trzymając oszczędności w banku na depozycie, chroniliśmy je przed utratą wartości, tj przed inflacją. Obecnie inflacja zżera oszczędności Polaków na niespotykaną wcześniej skalę. Za rok przetrzymania pieniędzy w banku na lokacie nie otrzymamy żadnych zysków, a po roku kupimy za te pieniądze znacznie mniej.
Rosnąca inflacja to efekty masowego dodruku pieniądza (psucia monety). By ratować gospodarkę, NBP zwiększył w ciągu roku ilość pieniądza o prawie 20%, podczas gdy we wcześniejszych latach było to ok 5-10% rocznie. Należy przy tym dodać, ze polityka rządowa (fiskalna, oddzielna od NBP) również sprzyja inflacji z uwagi na pompowaniu pieniędzy poprzez programy socjalne. Dzieje się to we współfinansowaniu zadłużenia rządu przez NBP, czego w teorii nie powinno być.
Psucie pieniądza oczywiście nie występuje tylko w Polsce – drukuje też amerykański bank centralny, czy europejskie banki centralne. Inflacja w Polsce jest najwyższa spośród krajów UE, jednak nawet jak wezmiemy pod uwagę europejskie kraje spoza UE, to i tak Polacy na swoich oszczędnościach bankowych tracą najmocniej…
Opracowanie własne www.panbartek.pl na podstawie danych www.tradingeconomics.com
Kraje takie jak Turcja, Ukraina czy Rosja mają znacznie wyższy wskaźnik inflację niż Polska, ale zarazem wyższe stopy procentowe. Zatem ulokowanie środków w banku chroni ich oszczędności przed utratą wartości. W Grecji, mimo iż depozyty podobnie jak w Polsce nie sa oprocentowane, to jednak z uwagi na spadające ceny ich oszczędności nie tracą na wartości.
Jeszcze w 2016 roku, zanim prezes Adam Glapiński objął stanowisko w NBP, a na jego miejscu był Marek Belka, depozyty w bankach nie tylko chroniły oszczędności Polaków, ale również pozwalały realnie zarabiać ponad 2%. Działo się to za sprawą delikatnej deflacji – więc spadających cen w ujęciu ok -1% rocznie oraz oprocentowania depozytów w wysokości ok 1,5%. W sumie, realnie depozyty złotowe pozwalały zarobić 2% rocznie i pod tym względem Polska była nie tylko w czołówce Europejskiej, ale i światowej. Tak wyglądało zestawienie realnych stóp procentowych w Europie na początku 2016 roku:
Opracowanie wlasne www.panbartek.pl na podstawie danych www.tradingeconomics.com
A tak kształtowały się konkretne wskaźniki gospodarcze dla tych krajów:
Opracowanie wlasne www.panbartek.pl na podstawie danych www.tradingeconomics.com
Wśród największych 50 gospodarek świata, Polska była wtedy na 7 miejscu. Poniższa tabela była sporządzona w maju 2016, oprócz danych o inflacji i stopach procentowych zawiera również inne wskaźniki ekonomiczne dla tych krajów.
Opracowanie wlasne www.panbartek.pl na podstawie danych www.tradingeconomics.com
Ówczesna polityka makroekonomiczna Polski (końcówka rzadów PO-PSL i końcówka prezesury Marka Belki w NBP) były w tamtym momencie niekorzystne dla rozwoju gospodarczego Polski – polityka monetarna NBP była zbyt restrykcyjna. Firmy nie były chętne do brania kredytów i inwestowania w rozwój i nowe przedsięwzięcia, które zawsze wiążą się z ryzykiem, skoro miały gwarantowane realne 2% zysku na lokatach. To wiązało się jednak z ok dwa razy wyższym bezrobociem niż to, które mamy obecnie (w 2016 roku było to 10%, teraz 5%).
Polityka rządów PiS oraz prezesa Glapińskiego jest odwrotna. O ile początkowe posunięcia rządowe PiS związane z programem 500+, który pobudził popyt w gospodarce z punktu widzenia polityki rozwojwej było dobrym posunięciem, o tyle dalsze programy socjalne i oraz utrzymywanie zerowych stóp procentowych przy rosnącej inflacji jest już poważnym zagrożeniem dla gospodarki, ponieważ prowadzi do sztucznego utrzymania zatrudnienia tam gdzie nie jest potrzebne oraz do baniek spekulacyjnych na rynku nieruchomości oraz rynkach akcji.
Mimo spadku popytu na wynajem lokali, zwłaszcza biurowych, popyt na mieszkania nie zmalał, a wręcz przeciwnie, wzrósł. Polacy masowo biorą tanie kredyty kupując spekulacyjnie nieruchomości, w tym mieszkania do tzw. „chowu klatkowego”, a więc zbudowane po taniości bez odpowiedniej infrastruktury, na ciasnych osiedlach. Często też nie po to, żeby w nich mieszkać, lecz po to, by ulokować w nich kapitał i zarobić. Dane za marzec 2021 pokazują, że popyt na kredyty wzrósł najmocniej od 10 lat, aż o 36,8%!
Jak by tego mało, rząd planuje dodatkowo wesprzeć kupujących mieszkania, poprzez zagwarantowanie im wkładu własnego. Zatem zarówno polityka fiskalna – rządowa jak i monetarna – banku centralnego to świadome windowanie cen nieruchomości i nakręcanie bańki spekulacyjnej. Zwłaszcza, że dzieje się to w dobie kryzysu i niepewności oraz fatalnych warunkach demograficznych w Kraju – umiera rekordowa ilość osób, a dzietność jest na rekordowo niskim poziomie i nie zapowiada się, by moda na duże rodziny wróciła.
Ujemne realne stopy procentowe powodują, ze oprócz nieruchomości, kapitał szuka zysków na giełdach. I tak się dzieje również na polskiej Giełdzie Papierów Wartościowych, a najlepiej pokazuje to indeks małych spółek SWIG80, który mimo kryzysu gospodarczego spowodowanego COVIDEM jest obecnie najwyżej od ponad 10 lat, a kursy większości tych spółek w ciągu roku wzrosły o ponad 100%.
https://stooq.com/q/?s=swig80&c=20y&t=c&a=ln&b=1
Podsumowanie:
Prezes Adam Głapiński mówi o sobie, że jest konserwatystą. Niestety są to tylko słowa, bo konserwatywne podejście do polityki pieniężnej powinno być nastawione na zachowanie wartości pieniądza, a nie tworzenie baniek spekulacyjnych oraz ryzyka wzrostu inflacji, a w konsekwencji ryzyka załamania kursu walutowego.
Większość kredytobiorców nie jest świadoma tego, jaki wpływ na ratę kredytu ma wzrost oprocentowania. Obecne oprocentowanie kredytów na poziomie 0,2% plus marza, to ok 2%. W przypadku rozchwiania inflacji i kursu walutowego, oprocentowanie może wzrosnąć do 5, albo i 10%, a wysokość rady kredytu się podwoi.
Nieustanne powtarzanie i przyzwyczajanie opinii publicznej, że stopy procentowe pozostaną rekordowo niskie za całej jego kadencji a pewnie i dłużej, jest jak mówienie przez doradców kredytowych w 2007 roku, że kurs franka spada więc będzie dalej spadał, więc trzeba brać we franku kredyt, to się zarobi i na wzroście wartości nieruchomości, a i kredytu będzie mniej do spłaty. W efekcie masę osób wzięło kredyty frankowe po kursie ok 2,00-2,20 zł, po czym kurs franka wystrzelił najpierw na 3 zł, a potem na 4 zł i taki jest do tej pory.
Czy rząd lub NBP ostrzegał wtedy przed nadmiernym zadłużaniem się społeczeństwa w kredyty walutowe? Nie. Wszyscy się cieszyli, że gospodarka hula, deweloperzy budują i sprzedają, banki wciskają kredyty i rżną klientów na walutowych spreadach, a ludzie cieszyli się, że w końcu mają własne mieszkanie…
Obecnie sytuacja może być podobna, tylko zamiast spadającego kursu franka i masowych kredytów walutowych, mamy spadające oprocentowanie złotówki i masowe kredyty złotowe. W przypadku konieczności podniesienia stóp procentowych, efekt będzie podobny, a odczuje to cała gospodarka i społeczeństwo. Starzejące się społeczeństwo, ze słabą demografią i coraz bardziej wygodnym i zdemoralizowanym młodym pokoleniem, zapatrzonym w telefon i samych siebie.
Oby rozwiązaniem na kryzys nie okazał się powrót do komunizmu, co niestety staje się coraz bardziej realne. Eliminacja niezależnej klasy średniej i uzależnienie społeczeństwa od władzy rządowej i korporacji niestety przybrało w ostatnim czasie na sile…
Poniżej wcześniejsze wpisy w tematyce NBP i polityki monetarnej:
Zagraniczne media donoszą, że w Wieliczce powstanie stacja lotów kosmicznych. Inwestorem ma byc amerykanska firma SpaceXXX.Poniżej tłumaczenie z angielskiego.
W Wieliczce powstanie stacja kosmiczna.Tereny dawnego składowiska odpadów na Baryczy w Wieliczce zamienią się w stację lotów kosmicznych. Władze Wieliczki chcą w ten sposób zagospodarować ten teren, a zarazem rozwinąć turystykę, która do tej pory sprowadzała się tylko do kopalni soli.„Lokalizacja inwestycji na terenie byłego wysypiska śmieci pozwala nam na uzyskanie specjalnej unijnej dotacji z programu zagospodarowania terenów wysypiskowych. Koszty szacujemy na ok 100 mln, ale wkład gminy wyniesie tylko 40%.” – mówi nieoficjalnie przedstawiciel Gminy Wieliczka. „Wieliczka do tej pory kojarzyła się z podziemiami kopalni soli. Chcemy to zmienić, teraz patrzymy w przyszłość, w górę, w przestrzeń kosmiczną.” – kontynuuje urzędnik.W tym celu gmina tworzy spółkę Kosmiczne Miasto Sp. z o. o., w skład zarządu której wejdą przedstawiciele miasta i współinwestora z USA.Jak się dowiedzieliśmy, Wieliczka nawiązała współpracę z amerykańską firmą SpaceXXX, która planuje obsługiwać komercyjne podróże kosmiczne. Ich wahadłowce mogą startować i lądować w dowolnych miejscach na ziemi, zaopatrzonych w odpowiednią infrastrukturę. Strategia handlowa firmy zakłada, iż klienci startujący w kosmiczną podróż z USA, będą mieć możliwość wylądowania w różnych częściach świata. Jednym z tych miejsc będzie Wieliczka. Turyści wykupujący bilet na kosmiczny lot mieliby okazję zobaczyć ziemię nie tylko z odległej przestrzeni, ale i „od środka”, w kopalni.Sprawa była do tej pory owiana tajemnicą, ponieważ współinwestor z USA wahał się co do lokalizacji, a władze Wieliczki chciały uniknąć ewentualnych protestów społecznych, by nie spłoszyć inwestora i nie stracić okazji na ogromną dotację unijną.Informacje potwierdziliśmy u Dyrektora Regionalnego firmy SpaceXXX na Europę, Marco Van Bastena, który odpowiedział na nasze zapytanie e-mail. „Poważnie rozważamy współpracę z Wieliczką. Myśleliśmy jeszcze o Bochni, bo tam również jest kopalnia turystyczna, lecz tamtejsze władze nie wyrażały entuzjazmu z powodu braku pieniędzy i potencjalnych protestów społecznych. W Wieliczce tych problemów nie ma”.Firma SpaceXXX przesłała już do Wieliczki dokumentację projektową stacji kosmicznej odpowiadającej standardom firmy. Wkrótce rozpoczną się prace tłumaczeniowe i dostosowania projektu do przepisów polskiego prawa budowlanego.To druga kosmiczna inwestycja w powiecie wielickim. W sąsiednich Niepołomicach działa już Obserwatorium Astronomiczne, które zapewne zyska na popularności kiedy kosmiczne wahadłowce zaczną lądować w Wieliczce.
![Kraków. Obudowa pomnika na Wzgórzu Kaim trwa w najlepsze. Powstają kolejne domy [ZDJĘCIA]](https://d-pt.ppstatic.pl/k/r/1/eb/01/5e625ae4a05ec_p.jpg?1583648237)
